Mijn recente beperking
Er was zojuist een periode van een paar weken dat ik geen inspiratie had om te schrijven – vlak daarop liep ik tegen een beperking van mezelf aan. Ik voelde mij onhebbelijk, had een kort lontje naar William (mijn partner) en Lotus (ons dochtertje van 5) en voelde mij onzeker over de stroom van mijn inkomsten. Ik besloot om op onderzoek te gaan. Uiteindelijk ontdekte ik dat ik mijn eigenwaarde teveel koppelde aan succes in werk (lees: omzet). Hoewel de omzet voor nu ok is, maakte ik mij al druk voor de komende maanden. Met alle gevolgen van innerlijke spanning van dien. Door een spontaan opkomende hooikoorts (nog nooit last van gehad) en een lege/lekke voorband 2x in een tijdsbestek van slechts 2 uur – voelde ik de noodzaak om deze, als signalen, serieus te nemen en te kijken wat zij mij te vertellen hadden.
Signalen
Waar was ik naar toe onderweg met de fiets? Vermaak van buitenaf. Wat trof ik op bestemming? Een overvolle tent waar de keuken net een half uur gesloten werd omdat de stapeltjes bestelbonnen hen boven het hoofd uitgroeide. Op de terugweg, kreeg ik de tweede lekke fietsband. Het gevolg: een flinke wandeltocht en heerlijk gesprek met mijn dochtertje (dat dan weer wel). Om te ontdekken dat er ‘thuis’ een hele wereld op ons wachtte om interactie te maken met buren en buurtkindjes. Warme, eerlijke, voedende gezelligheid. Er was ruimte voor spontaniteit… Lotus kon gaan spelen terwijl een andere moeder toezicht hield en ik relaxed de boodschappen voor de komende week kon gaan halen. Na de boodschappen, voegde ik mezelf bij de buurt gezelligheid en kwam Lotus naar mij toe: “mama, mag Lana bij ons eten?” Tuurlijk mocht dat! Hoe fijn om mijn kind blij te mogen maken met een spontane actie. Hoe heerlijk om beide meiden lekker met elkaar in bad te stoppen, en terwijl ik aan het koken was, hun gesprekjes kon volgen met een grote glimlach op mijn gezicht.
Hoe dan mannen dat?
William (mijn partner) was de hele dag wezen kite-surfen – die weet wel hoe hij zichzelf moet ‘voeden’ met levensbrandstof! Ik voelde mij toch een beetje beduusd, want hoe kon ik dat meer voor mezelf regelen? Het antwoord was dichterbij dan ik die avond voor mogelijk kon houden. Het antwoord was ‘overgave’ en vaker voor mezelf kiezen. Toen Lotus op bed lag, sloot William de gordijnen. In mijn hoofd had ik al bepaald dat ik ‘niet in de mood was’. Gelukkig volgt William zijn eigen impulsen en nam daarmee geen genoegen. We belandden op de bank en al snel bereikte onze intimiteit een fijn hoogtepunt. En dan te bedenken dat ik dacht niet in de mood te zijn??? Daarna was er nog ruim tijd om zelf in bad te gaan met een inspirerend E-book: Top 10 things Dead People want to tell YOU van Mike Dooley, kom ik zo op terug.
Mijn eigen inzicht
Tijdens het afdrogen viel er nog een kwartje. Ipv het hele weekend weg te zijn geweest, ben ik zondag thuis gebleven. En wat voelde ik mij voldaan! De boodschappen van de week had ik in alle rust gedaan, ik deinde mee met de FLOW die mij door mijn gezin werd ingegeven. Ik voelde mij op en top tevreden. In bed hoefde ik zelfs mijn oordopjes niet in te doen. Ben heerlijk diep in slaap gevallen en heb niets meegekregen van het ronken van mijn vent. De volgende ochtend zag ik dat ik mij aan het verslapen was. Wat voelde dat rijk! Ik liet het toe. Lotus kon dit extra uurtje ook wel gebruiken (grappig trouwens hoe kids in het weekend altijd vroeg wakker worden en door de weeks heerlijk kunnen blijven liggen). De start van mijn dag was er één waarin ik bewust in charge was. Ik had de regie!
Het wonderbaarlijke prettige vervolg
Mijn winterbanden moesten nog gewisseld worden – ik liet mij niet afhouden door opmerking van William, de avond ervoor, dat je van te voren een afspraak moet maken omdat iedereen nu wil wisselen. Na Lotus afgezet te hebben bij school reed ik door naar de garage. Een man met veel humor stond mij te woord:
Hij: Heeft u een afspraak?
Ik: Uhm, nee
Hij: Wij hebben de eerst volgende vrije plek in mei
Ik: Oh echt!!! (toen kwam de speelsheid in mij naar boven) Dus ik heb mijn handen vanmorgen helemaal voor niets vies gemaakt door mijn banden al in de auto te leggen?
Hij: met zijn mondhoeken draaiend en in de agenda kijkend… hmm heeft u even de tijd?
Ik: (Gezellige versmarkt is vlakbij, heb m’n E-book mee en kan daar lekker cappuccinotje voor een euro drinken) Uhm hoelang? (ik dacht nog, een uurtje kan wel)
Hij: een uurtje?
Er was meer…
Het was prachtig weer, vrolijk en tevreden doordat ik mijn eigen impulsen en vertrouwen had gevolgd, liep ik richting de versmarkt. Onderweg zag ik een mooi kantoorpand (zou dat een mooi stekkie zijn om in de toekomst ruimte te huren?) Ik liep naar binnen. Er wordt contact met mij opgenomen.
Bij de versmarkt heerlijk genoten van cappuccino en verse jus en mijn eerder genoemde E-book. Waarin ik een passage las, bij benadering vrij vertaald:
Elke frustrerende gebeurtenis/ervaring draagt de kans in zich om je te leiden naar verdere groei & bloei. Dit bereik je door, wanneer je iets niet wilt, of wanneer iets je niet zint – de verandering bij jezelf te laten beginnen. Als zijnde een onbekende auteur die een nieuw verhaal schrijft met gedachten, gedrukt in inkt, waarin geloof en verwachting van hoe je het hebben wilt, de basis vormt. Mike Dooley legt uit dat Universele intelligentie door je heen werkt terwijl stappen en routes worden uitgezet in de vorm van levenservaringen, vanuit je eigen bewuste levensvisie.
Mijn zondag en maandagochtend waren hiervan het levende bewijs! Het enige wat ik nodig had was frustratie – fantasie over hoe ik het wel wil – openstaan voor de ‘signalen’ – een stukje overgave, en mijn impulsen volgen.
En als kers op de taart leverde dit een waardevol stuk om met jullie te delen! De inspiratie stroomt weer! En mijn gevoel van eigenwaarde wordt weer van binnenuit gevoed.
