Mijn begrip van “binnen” zijn
Ik heb vroeger mijn vader wel eens horen roepen dat hij op zijn 50e“binnen” wilde zijn. Op z’n 55e vertrok hij uit dit leven, hij bedoelde “binnen” vast anders… “Binnen” in de zin van miljonair en klaar zijn met werken…
Ik sta op de drempel van mijn 50e verjaardag… En volgens mij ben ik “binnen”! Mijn begrip van “binnen”, echter heeft een iets andere betekenis. Want waar het volgens mij écht om gaat is dat je het leven ervaart als fijn, plezierig, liefdevol, opbouwend, vrij en inspirerend. Dat je doet wat je blij maakt, dat je aandacht geeft aan de dingen waarvan je wilt dat ze groeien. Dat je jezelf kunt zijn, dat je balans ervaart tussen inspanning en ontspanning. Dat je uitdagingen aangaat, dat je blijft groeien. Dat je nieuwe mensen ontmoet. Dat je nieuwe talenten in jezelf ontdekt en ontwikkelt.
En deze kant van mij is begonnen te groeien op het moment dat ik (onlogische) keuzes voor mezelf durfde te gaan maken. Geboren uit boosheid, onmacht, toen ik heel duidelijk merkte: Dit werk vind ik vreselijk, deze uren putten mij uit, ik vind het zo niet meer leuk… ik liep werkelijk hoog in mijn frustratie, op het depressieve af… Ik was zo afgeweken van het Pad wat bij mij paste… Al die frustratie en onvrede waren signalen vanuit mijn gevoel. Het waren mijn emoties, mijn innerlijke GPS, die aangaven dat ik mijn energie op een verkeerde manier aan het investeren was!
Maar hoe keer je het tij? Wat ik dacht te willen lag mijlen ver buiten mijn bereik (dacht ik). Mijn verandering begon bij een kleine keuze: in mijn werk een onderdeel zelf ontwikkelen waar mijn hart lag (loopbaancoaching – HR) en taken oppakken vanuit eigen initiatief – de beloning voor mijn inspanning liet ik het uitvoeren van het werk zelf zijn – dat was genoeg. Ik bootste na wat ik wilde gaan doen – soort van fake it ‘til you make it – En dan, omdat je ermee bezig bent… het erkenning geeft, ga je herkennen. Herkennen dat er een vacature is die je wat lijkt, je wordt gekozen…. je gaat ermee aan de slag en beetje bij beetje blijf je bouwen aan je droom: Een eigen praktijk… ook die kwam, eerst in de huiskamer, nu een echte gave ruimte apart in ons huis en binnenkort met een eigen opgang!
Nu (bijna) 10 jaar later (na mijn frustratiepunt in de detachering) heb ik een superfijne, gelijkwaardige relatie – een prachtig huis (ook al zat/zit daar de nodige bloed, zweet en tranen in om het tot dit punt te krijgen) – een dochter (!) met uitdagingen (waar ik van het bestaan geen weet had) – waardoor ik nu zooooo veel wijzer, geduldiger, hoopvoller, zachter, liefdevoller en guller heb leren worden – 2 (!) hondjes waarmee ik dagelijks geniet in de échte natuur van duinen & strand en die met hun speelsheid mijn dagen verblijden en wanneer mijn gemoed zakt, zij mij weer herinneren aan mijn speelsheid – wanneer ze ziek worden en de dierenarts hen niet kan verder helpen, ik tot ontdekkingen kom zoals de opleiding Healing Touch for Animals
die ik nu volg (met alle bonus processen die dit in mezelf helpt ontwikkelen) en waarmee zij weer krachtig in hun energie staan! Een eigen cursus die ik mag gaan geven in het najaar op de Vrije Volksuniversiteit van Den Helder – “ Als je straks 80/90 bent, waar wil je dan met voldoening op terugkijken?” En de groeiende aantallen groepstrainingen die ik mag geven aan vrouwen die hun ervaring verder in deskundigheid willen omzetten om zo andere vrouwen en de samenleving te helpen groeien naar A Better Place…
Pappa, als je er nu was geweest, had je mij de erkenning gegeven en vergeving gevraagd voor alles wat er vroeger was gebeurt. 
Dan zou je trots zijn dat ik andere vaders en moeders help om vanuit liefde tot (zelf)inzicht te komen en weer gezonde verbindingen aan te gaan met (hun) kinderen en andere volwassenen. Dan zou je me steunen en misschien zelfs wel als ervaringsdeskundige dader van geweld en misbruik tot grote inspiratie voor anderen kunnen zijn. Hoe dan ook… ik voel me “Binnen” en mijn ervaringen met jou hebben mij daar mede toe geleid. Dank je wel!
