Mijn valpartij met de fiets. Wie geef ik mijn stem: het duveltje of de engel?

Hoe mijn valpartij met de fiets een aansporing was om vanuit meer inhoudrijke aanwezigheid bij mezelf te zijn. Wie geef ik mijn stem: het duveltje of de engel?

Vanmorgen bracht ik mijn dochtertje met de fiets naar school. Op de terugweg kwam er een flinke stoet auto’s aan die ik voorrang moest verlenen. Ze reden achter zo’n “convoie exceptionelle” voertuig aan (enorme brede en lange vrachtwagen). Ik dacht nog: “wat is dit industrieterrein toch een gevaarlijke plek om rondom een school te hebben, Lotus kan hier echt nooit zelf met de fiets rijden”.

In plaats van een rust positie in te nemen en netjes achter in de rij aan te sluiten, was er iets in mij dat rebelleerde vanuit de boosheid dat dit zo’n gevaarlijke plek was. Deze innerlijke rebellie maakte dat ik besloot om over de linker weghelft de auto’s en het vrachtwagen gevaarte voorbij te willen fietsen.

Lekker slim… ahum. Het enorme gevaarte moest uitwijken en reed ver over de linkerhelft waardoor ik mij gedwongen zag richting de stoep te fietsen van de tegenliggende baan. Maar een rijdende fietsband dwars op een opstekende stoeprand werkt niet. Al voor mijn fiets in de slip raakte wist ik dat ik dit noodlot niet terug kon draaien. Het enige wat ik nog kon proberen was om mijn ‘landing’ te versoepelen. Resultaat: ik lag plat met zere knieën , geliefde broek stuk op beide knieën en schaamte dat ik op straat lag. Doordat ik ‘redelijk’ alert was viel het allemaal mee en kon ik direct opstaan en verder fietsen.

Doordenker dat ik ben (is ook belangrijk in mijn vak) wilde ik toch uitpluizen welke les ik nog te leren had.

Er was een negatief oordeel: gevaarlijke situaties op de weg rondom school – ieder mens zal dit met mij eens zijn – het verschil zit ‘m alleen in: hier constructief mee omgaan versus boos worden en (vanuit die emotie) de situatie te slim af willen zijn. De situatie bij de school is zoals die is. De gemeente is er al mee bezig, petities en suggesties zijn reeds overhandigd. Mijn irritatie voedde de innerlijke rebel in mij – deze gaat de strijd aan – MAAR  kwaad met kwaad bestrijden is zinloos (vrije vertaling boodschap Ghandi)

Met mijn negatieve oordeel en vervolgens strijdlust (ik passeer deze rotzooi wel even), bracht ik mijn leven in gevaar. Toen ik de vrachtwagen passeerde (zo snel zat ik weer op mijn fiets) zag ik aan de bestuurder dat hij niets van het voorval had meegekregen. Ik had zo onder zijn wielen kunnen belanden. En dan zou hij zich hierover waarschijnlijk de rest van zijn leven schuldig hebben gevoeld, terwijl ik degene was die de regels overtrad.

Had ik meer vanuit inhoudrijke aanwezigheid bij mezelf geweest, dan had ik:

  • De bevestiging gekregen dat het gevaarlijk rijden is op- en naar school;
  • Oplettend en rustig de verkeersregels gevolgd, en afstand gehouden (wat maken die 3 minuten uit op een mensenleven?);
  • Nog een hele broek gehad.

Tot slot: waarom mijn ervaring vanmorgen een positieve was – het heeft mij gebracht dat ik diep dankbaar ben voor mijn intuïtie, die al zei dat ik afstand moest houden. Ik heb vanmorgen genoeg pijn gevoeld om de volgende keer direct gehoor aan deze stem te geven!

Het duveltje en het engeltje – ze reizen op elke schouder met ons mee, het leven wordt steeds leuker wanneer je beter naar het engeltje luistert!

Het Lied van de Zee – voor kinderen én ouders

Zaterdag 7 februari ben ik met mijn dochtertje, van 5, naar de film in het mooie EYE (Amsterdam-Noord) geweest. We twijfelden tussen Wiplala en Het Lied van de Zee. Het werd Het lied van de Zee. Voor ons beide is het een beleving die ons nog lang zal bijblijven. Als rode draad krijgen we het belang van gevoelens te zien, om te voorkomen dat we in steen veranderen. De 3D bril van Ben laat een dimensie zien waardoor deze film geladen is met prachtige diepgaande spirituele inzichten en levenslessen. Zoals een goed sprookje betaamd. Ook zondag bleef de film onderwerp van gesprek met mijn dochtertje. Haar vragen over de film hielpen mij om op speelse manier de diepgang van het leven en de dood toe te lichten.

Review: Wonderlijke, Oscargenomineerde animatievertelling over een vuurtorenwachter die met zijn gezin aan de Ierse westkust woont. Dochter Saoirse voelt zich het lekkerst in zee, tussen de zeehonden – zij is een selkie, een sirene die de vloek van de Uilenheks kan opheffen. Van de makers van het eveneens Oscargenomineerde Brendan and the Secret of Kells. Voor kinderen van 6 tot 12 jaar, met Nederlandse stemmen.

Ben en Saoirse wonen bij hun vader in de vuurtoren op een klein eilandje. Om hen te beschermen voor de gevaren van de zee neemt hun grootmoeder hen mee naar de stad. Daar ontdekt Ben dat zijn zusje eigenlijk een selkie is. Selkies kunnen zowel de gedaante van een zeehond als een mens aannemen, en beschikken over bovennatuurlijke krachten.Zo kunnen ze bijvoorbeeld de vloek van de Uilenheks opheffen.

Tijdens een wonderlijke reis trotseren Saoirse en haar broer Ben allerlei gevaren en nemen het op tegen de heks…. Gelukkig heeft Ben een 3D-bril!

Het lied van de zee is geselecteerd voor de Oscarnominaties in de categorie Beste Animatiefilm; de Oscars worden op zondag 22 februari uitgereikt.

Bekijk hier de trailer.

Wat zijn uw verwachtingen voor 2015?

De economie lijkt weer uit het dal te kruipen. Bedrijven investeren voorzichtig en de werkloosheid neemt langzaam af. Ook de lezers en adverteerders van Hét Ondernemersbelang geven in toenemende mate aan voorzichtig positief te zijn over de economische vooruitzichten voor het MKB in ons land. Deelt u die mening en ziet u nieuwe kansen in 2015 of liggen er nog gevaren op de loer die de economische ontwikkelingen in 2015 kunnen beïnvloeden?

De mening van ons panel. 

Deirdre Bouwman: “Wat je als individu kunt doen is positief actief blijven. Mijn verwachtingen voor 2015 zijn goed. Immers, alles waar je focus op richt groeit. Een uit een dal kruipende economie, werkloosheid die langzaam afneemt, een huizenmarkt die weer aantrekt, allemaal positieve signalen. De kracht van de natuur werkt met golfbewegingen, niets is statisch. Wij mensen zijn daar onderdeel van. De mooiste ideeën worden uit pijn geboren en schaarste maakt creatief. Wat je als individu kunt doen is positief actief blijven. Zo ontdek je de stroom die bij je past en trek je deze ook aan. De beweging is dan voorwaarts. Ieder mens heeft een unieke bijdrage waarmee hij/zij succesvol kan zijn. Mooier dan W. Ward kan ik het niet zeggen: “The pessimist complains about the wind; The optimist expects it to change; The realist adjusts the sails”.”

HÉT ONDERNEMERSBELANG // EDITIE 01 • 2015

 

Wat je als mens van een mier leren kan…

Instinct versus intuïtie
Elk levend organisme op deze planeet gehoorzaamt aan een innerlijke drive – instinct – een te volgen patroon. Dit is m.i. ook de kern van het hele Universele evolutionaire proces in onze kosmos. Wellicht is deze afstand je te groot. Wat dichterbij bekeken, kijkend naar ons dierenrijk, heeft elk levend organisme een functie. Een mier lijkt een simpel diertje, toch onderscheidt elk miertje zich van zijn soortgenoten door het hebben van een eigen functie. Een rol waarbij hij voor zichzelf van nut is en specifieke ondersteuning biedt aan zijn volk. Hij draagt bij aan het evenwicht en de overleving van zijn soort EN daarbij aan het ecologisch welvaren van onze planeet. Daarnaast zijn zij ook de meest oorlogszuchtige schepsels op aarde. Naburige kolonies zijn constant op voet van oorlog met elkaar. Als ze de kans krijgen moordt de ene kolonie de andere van zijn eigen soort uit. Ze zijn extreem agressief[1].

De mens heeft ook een functie. Voor zichzelf, voor zijn soortgenoten en voor deze planeet. Wanneer hij/zij eenmaal gevonden heeft waar z’n hart ligt (intuïtief gedreven verlangen) blijft deze ook doorgaans trouw aan dat wat hem/haar innerlijk voortstuwt. Dan is z’n bijdrage aan zichzelf, anderen, en de Aarde in harmonie. Je herkent dit door een gevoel van FLOW. We hebben als mens een perfect ingebouwd mechanisme- soort innerlijke GPS- die ons bericht wanneer we uit harmonie zijn met onze natuur en de weg die we bewandelen (zowel in onszelf, in relaties en in werk). Dat bericht voel je wanneer je ontevreden bent, spanning ervaart, depressief bent, of een gebrek aan energie ervaart.

De menselijke rat-race
Doordat de waan van de dag ons van hot naar her sleept en ons brein + fysieke gestel voor 95% ons automatisch verder stuwt, missen we vaak de kans/mogelijkheid om hier bewust naar te kijken. We zitten doorgaans verstrikt in een vernauwd bewustzijn dat waarneemt op het niveau waar ons leven c.q. problemen zich afspelen. Door in te zien hoe dit mechanisme bij jou werkt en hoe je jezelf eenvoudig kunt trainen om je bewustzijn te verruimen, ontstaat er een vernieuwde verbinding met jezelf en je natuur. Hierdoor ben je instaat andere (bewuste) keuzes te maken en verandert de realiteit om je heen. Waar beren liepen, worden kansen zichtbaar en waar irritatie lag ontstaat begrip en verbinding. Ervaringen vanuit het verleden projecteren in de toekomst verliest zijn aantrekkingskracht, om plaats te maken voor daadwerkelijk leven in het NU met alle mogelijkheden die je voor jezelf scheppen kunt.

Het is een verandering in jezelf op een elementair niveau wat doorwerkt in alle aspecten van je leven: innerlijke blijdschap, meer energie, sterkere gezondheid, vreugdevolle relaties en groei in en met werk!

Zonder meer dus absoluut de beste en meest duurzame investering die jezelf cadeau kunt doen: jezelf trainen om met een verruimd bewustzijn waar te nemen.

[1] Amerikaanse entomoloog Edward O. Wilson (1929) trekt graag de parallel met de menselijke samenleving en de mierensamenleving. De overeenkomsten, maar vooral de contrasten tussen mens en mier, leveren volgens hem waardevolle inzichten op. Zijn geruchtmakende boek Social Biology: the New Synthesis in 1975